SİNEMA
79 posts
sinema vesaire.
Charlie Kaufman sineması için bir yol haritası
“Biliyorum ki ben olmaksızın Tanrı bir an bile yaşayamaz ve eğer ben yok edilecek olursam Tanrı da zorunlu…
Nomadland: Sermayenin sınıf sineması
Bu yılın en çok konuşulan filmlerinden biri olan Nomadland, 2008 krizi sonrası eşini ve bütün maddi birikimini kaybetmiş,…
“Beni Adınla Çağır” tam olarak ne anlama geliyor?
André Aciman’ın yazdığı, Luca Guadagnino’nun 2017’de sinemaya uyarladığı Beni Adınla Çağır (Call Me by Your Name) üzerine bugüne…
Autumn Sonata’da annelik, büyümek ve beklemek: Kızının mutsuzluğu annenin zaferi midir?
Ingmar Bergman’ın yönetmekle kalmayıp adeta çizdiği Autumn Sonata’da bizi Bergman sinemasının vazgeçilmez anlatım tekniği yakın-plan yüz çekimleri eşliğinde…
Hasan Ali Kılıçgün: “Sinemacının yeniden üreteceği ya da bozacağı bir gerçekliğe ihtiyacı var”
Hasan Ali Kılıçgün, İstanbul’da bir gecekondu mahallesinde annesiyle birlikte yaşayan market işçisi Salih’in hikâyesini anlatan 2017 yapımı 3,5…
“La Haine” Fransız toplumunu nasıl ateşledi?
Yanlış sorular bile hakikate işaret eder. Paris’in doğusundaki Noisy-le-Grand banliyösü sakinleri, Haziran 1995’te 21 yaşındaki Arap kökenli bir…
Türleri yapmak ve bozmak: John Frankenheimer’in “Paranoya Üçlemesi”
ABD’li yönetmen John Frankenheimer özellikle 1960’ların ilk yarısında Hollywood’da yaptığı filmlerle tanınıyor. En çok bilinen iki filmi Birdman…
Martin Scorsese: “Marvel filmlerinin sinemayla ilgisi yok dedim, izin verin açıklayayım”
Ekim ayının başında İngiltere’deyken Empire dergisine bir röportaj verdim. Marvel filmleriyle ilgili bir soru soruldu. Ben de yanıtladım.…
Taşranın tekrarı, kasabanın vaadi: “Kız Kardeşler”
Bu yazı filmin sürpriz gelişmelerini ele vermektedir. Mayıs Sıkıntısı’nın (Nuri Bilge Ceylan, 1999) komik bulduğum bir sahnesi var.…
#MeToo çağında kurmaca: “Bir Zamanlar… Hollywood’da”
Quentin Tarantino’nun son filmi Bir Zamanlar… Hollywood’da, oyunun kurallarını jeneriğiyle birlikte oturtmaya çalışıyor. Kamera arabanın arka koltuğunda, arabayı…
Gerçekle eninde sonunda yüzleşmek: Grâce à Dieu
38. İstanbul Film Festivali’nde gösterilen, François Ozon’un son filmi Grâce à Dieu Alexandre Guérin adlı bir adamın ve…
Yazmak, göstermek, anlatmak, çalmak: 100 yıllık kısa bir yolculuk
Berlinale 2019’da izlediğim iki film, beni dilbilim ve göstergebilimin ilişkisi (belki de çekişmesi) üzerine birtakım düşüncelere sürükledi. Hikâye…
Narın Rengi, Bereketi, Kaderi: Sergey Parajanov
Yaşayan en büyük yönetmenlerden Jean-Luc Godard, Sergey Parajanov için “Sinema mabedinde imgeler, ışık ve gerçeklik vardır. Sergey Parajanov…
“Sana İnanmıyorum Ama Yerçekimi Var”
Yılın en çok konuşulan filmlerinden Sana İnanmıyorum Ama Yerçekimi Var, 37. İstanbul Film Festivali’nde aldığı “En İyi Kısa…
Dikkat etmeme lüksü: “Ahlat Ağacı”
“Bir filmi izlerken neye dikkat etmem gerekir?” Geçen akşam bir arkadaşım bana bu soruyu sordu. Sonra devam etti:…
Kültürel “kurtarılmış bölge”: Sinematek
Onat Kutlar öncülüğünde 1965’te kurulan ve 12 Eylül darbesinde kapanan Sinematek yeniden kuruluyor. Kadıköy Belediyesi tarafından Yoğurtçu Parkı’nın…
Hata yapma özgürlüğü: Kar
Bundan dört beş yıl kadar önce, Ümit Çırak’ın oyunculuk atölyesine ilk filmini çekmek istediğini söyleyen biri geldi. Elindeki senaryo…
“Su Katılmamış Taşralı”
Nuri Bilge Ceylan‘ın geçen hafta vizyona giren son filmi Ahlat Ağacı‘nın epizotlarından birinde, baş karakter Sinan ile Çanakkale’de girdiği…