Berkin Elvan, 16 Haziran 2013 tarihinde sabah saatlerinde Okmeydanı’nda bir polisin silahından çıkan gaz kapsülüyle başından vuruldu. Vurulduğunda 14 yaşındaydı. Tam 269 gün komada kaldı, 11 Mart 2014’te hayatını kaybetti. Dört kez savcının değiştirildiği cinayet soruşturması halen devam ediyor, henüz hiçbir polise suçlama yöneltilmedi, failler belirlenemedi.
Berkin, ölümünün birinci yıldönümü yaklaşırken, 7 Mart Cumartesi günü ailesinin ve Taksim Dayanışması’nın çağrısıyla, binlerce kişinin katılımıyla Okmeydanı Cemevi’nde ve Feriköy Mezarlığı’nda anıldı. Anmadan önce, Gülsüm ve Sami Elvan evlatlarının mezarının hikâyesini yazdı:
Burada bir hikâye aktarmak ve çocukların okuyup mutlu olmasını sağlamak isterdik. Burada yazılmış bir hikâyeyi Uğur Kaymaz’ın, Ceylan Önkol’un, Behzat Özen’in, İbrahim Aras’ın, Nihat Kazanhan’ın okumasını ve mutlu olmalarını isterdik. Bir hikâye yazılsın ve Berkin Elvan okusun, ertesi gün okulda arkadaşlarına anlatsın isterdik. Oysa bir polisin silahından çıkan biber gazı mermisinin hayattan, hayatımızdan aldığı Berkin’in anne babası olarak evladımızın mezarının hikâyesini yazıyoruz.
Bugün mezarlığa gelenler görecekler, gelemeyenler ise fotoğraflardan ve videolardan görüp anlamlandırmaya çalışacaklar. O sebeple bu hiç yazılmaması gereken hikâyeyi sizlere bu sabah ulaştırmayı uygun gördük, üzgünüz…
Berkinsiz geçen 1 yılın sonunda oğlumuzun mezarı yapıldı. Bunun için onlarca dostumuz çizim ve öneri gönderdi. Bu mezar Karadenizli inşaat ustasının, Alevi bir mezar ustasının, Kürt bir mermer ustasının, Egeli bir cam ustasının, Ermeni bir döküm ustasının, Süryani bir kesim ustasının ve bu ülkede doğmuş büyümüş genç bir Musevi kardeşimizin emeğidir. Bu mezarda 14 yaşında vurulmuş, 15 yaşında hayata veda etmiş bir çocuk yatmaktadır. Bu mezarda Anadolu toprağı ve Anadolu halklarının hüznü vardır. Bu mezar devlet dersinde öldürülmüş bir çocuğun mezarıdır.
Berkinin kaşları, sadece Türkiye’ye değil, tüm dünyaya onu tanıttı. Her ne zaman onunla ilgili bir haber izlesek, okusak, onun o karakteristik, sempatik kara kaşları hepimizin gözünün önüne geldi. Bir yandan da kaşlarını soyutlarken, diğer yandan özgürlüğün, masumiyetin sembolü olan kuşa benzediğini fark etti insanlarımız. Tüm tasarımlarda bu iki sembol birleştirilerek kullanıldı.
Baş taşı camdan yapıldı. Çünkü bir çocuğun içi dışı birdir, şeffaftır, durudur onun gizlisi saklısı yoktur. Neresinden bakarsanız bakın onda sadece bir çocuk görürsünüz. Bu yüzden baş taşı camdır. Camın üstündeki ağaç kuşa benzeyen kaşlarından oluşmuştur. 14 adet kaş/kuş vardır 13 ü birbirine bağlı 14.sü gövdeden ayrılarak havalanmıştır. Vurulduğu anı sembolize eder. 14 kaşın arasında sekiz boşluk vardır ve yine Gezi’de kaybedilen canlarımızı sembolize eder. Camın mezar gövdesiyle birleştiği yerde “akın var akın, güneşe akın” yazıyor. Bu şiiri hepimiz biliriz. Ancak burada kullanılmasının nedeni 1 Haziran 2013 tarihinde vurulan Ethem Sarısülük için Okmeydanı’nda yapılan bir protestoda Berkin’in bu şiiri yüksek sesle okumasından dolayı eklenmiştir mezara.
Mezarın üstünde uçurtmasıyla koşan Berkin var. Uçurtması 8 uçurtmadan oluşuyor. Gezi’de yitirdiğimiz canlarımızı simgeleyen 8 uçurtma. Uçurtmasıyla koşan Berkin’in koşma istikametinde “Uçurtmayı vurmasınlar dedik, seni vuracaklarını bilemedik” yazıyor. Bu sözü Berkin’in ablaları Berkin’i kaybettiğimizde yazmışlardı. Ayakucunda ise 8 delik var. Bu 8 delik Gezi direnişinde katledilen 8 can içindir. Her delik bir ismi sembolize eder ve her delik o ismin katledildiği yaşın mm bazında çap olarak kullanılmasıyla oluşmuştur. Yani sol baştaki delik 26 yaşında katledilen Ethem için 26 mm sağ baştaki delik 15 yaşında hayata veda eden Berkin için 15 mm dir. Ali İsmail, Ahmet Atakan, Medeni Yıldırım, Abdullah Cömert, Hasan Ferit, Mehmet Ayvalıtaş hepsi öldürüldükleri yaşla sembolize edilmişlerdir.
Berkin Elvan’ın en olmaması, en yazılmaması gereken hikâyesi budur.
Kaynak: berkinelvan.blogspot.com
